Σε έρημο γη η αγάπη μ’ έστειλε
κι ένα βουνό στο στήθος έδυσε.
Πικρά στα βάθη του
έκλαψα
ένα μικρό κεράκι
άναψα
και την αγάπη μας
κοιτούσα
στο σπασμένο καθρέφτη
που κρατούσα.
Τι κι αν ικέτευα με πόνο
να μ’ άφηνε το δρόμο
μέχρι κοντά του να περπατώ
σκάψανε οι μέρες
και τώρα βρίσκομαι εδώ
στο αλλού κατοικώ
και της αγάπης
τα πρόσωπα μετρώ.
τα πρόσωπα μετρώ.
Τι κι αν ικέτευα με πόνο
να μ’ άφηνε το δρόμο
μέχρι κοντά του να περπατώ
σκάψανε οι μέρες
και τώρα βρίσκομαι εδώ
στο αλλού που κατοικώ
τα πρόσωπα κοιτώ.
